BYE BYE MANIPAL!

Lieve allemaal,

Voor je het weet is je tijd in India voorbij vertelde iedereen mij hier toen ik aankwam en dat heb ik geweten ook! Wat is het ontzettend snel gegaan, de 10 weken zijn voorbij gevlogen en wat heb ik ervan genoten. Een ervaring die ik nooit meer ga vergeten en absoluut nooit had willen missen. Misschien in het begin wat sceptisch over India, maar achteraf zo ontzettend blij dat ik hier geplaatst was.

Afgelopen weekend was alweer ons laatste weekend hier in Manipal. Ons laatste weekend hebben we gespendeerd in Goa, de kleinste provincie van India die lang in handen is geweest van de Portugezen en waar je Portugal op iedere straathoek zo ongeveer terugziet. Het wordt ook wel de partyplace van India genoemd aangezien de feestjes in de zomerperiode aan het strand er in grote aantallen zijn en er vaak heftig aan toe gaan. Helaas hebben wij deze periode in Goa niet meer kunnen meemaken en daarom hebben wij besloten in plaats van naar de stranden van Zuid-Goa te gaan, ons te richten op het historisch/cultureel centrum van Noord-Goa: de hoofdstad Panjim. Om nog maar eens een keertje gek te doen hadden we hier voor 7 personen een appartement geboekt dat er op booking.com in ieder geval fantastisch uitzag. De reis begon op zaterdagochtend met wederom heel veel vertraging. Erg zonde, aangezien we al niet meer zo veel tijd zouden overhouden van de zaterdag in Goa. Uiteindelijk met ruim 1 uur vertraging, en wel wederom een prachtige treinreis, Goa bereikt. Vanuit hier namen we een taxi naar ons appartement om de spullen te droppen. Het was even zoeken en uiteindelijk na heel wat gebel zette onze taxichauffeur ons af bij een of ander crappy uitziend half verlaten pand. Hier moest het dan zijn. Nergens een naambordje of iets dergelijks en het leek in de verre verste niet op de luxe die we online gezien hadden. Totdat we binnenkwamen en het inderdaad de juiste plaats was. Het appartement was eigenlijk gewoon fantastisch en superluxe. Drie ruime slaapkamers, drie badkamers, een grote woonkamer en een aparte keuken. Alles wat ze beloofd hadden, en net zo mooi als op de foto’s. Enige ding dat niet vermeld werd was dat de eigenaar of beheerder ook een slaapkamer in het appartement heeft. Beetje vreemd maar hij was dus maar met een wandje van onze woonkamer gescheiden. Heel erg veel privacy was het niet, maar we hebben wel gekkere dingen meegemaakt hier. Het originele plan was om direct deze middag in Goa scooters te huren voor 24 uur zodat we ons daarmee konden verplaatsen en veel van de omgeving konden zien. India wilde echter nog even ons eraan herinneren dat we hier in het regenseizoen zaten en vanaf het moment dat we de provincie Goa binnenkwamen heeft het eigenlijk aan een stuk door geregend. Toen dus maar besloten de scooters te skippen en met de bus op avontuur naar het centrum van Panjim. Wederom een hele uitdaging, in een propvolle bus. Gedropt op een station iets afgelegen van het centrum en toen weer royaal afgezet door tuktuk chauffeurs. Maar het regende zo hard, dus in discussie gaan daar hadden we geen zin in. Het was inmiddels al bijna 16:30 maar we hadden nog altijd niet geluncht. Direct dus een leuk restaurantje/pub gezocht en gevonden! Lekker gegeten en hierna de enige culturele ervaring van de dag: de Church of Our Lady of the Immaculate Conception. Ondanks dat we al heel veel tempels hier in India hebben gezien, zijn kerken echt heel schaars. Dit hangt natuurlijk samen met dat een groot deel van de mensen hier Hindoeïstisch is. Maar niet in Goa, Goa staat bekend om zijn kerken en katholieke populatie. Het was leuk om weer eens een kerk te zien en nog leuker dat er net een dienst bezig was! Maar het bleef zo ontzettend hard regenen dat we ook hier vrij snel klaar waren en daarna Luuk en Stijn, die al vrijdag waren vertrokken, hebben opgezocht en zijn gaan zoeken naar een restaurant. Goa staat behalve de kerken ook bekend om zijn vlees en vis. Via tripadvisor hadden wij wederom een super leuk restaurant gevonden, The Fisherman’s Wharf, natuurlijk in de hogere prijsklasse maar ach het is het laatste weekend, waar we niet konden wachten op een stukje vlees. Het eten in India is overheerlijk maar na 10 weken kan ik wel zeggen dat ik ontzettend smacht naar het Nederlandse voedsel. Gewoon een stukje vlees (van de BBQ) of gekookte aardappelen, het maakt allemaal niet uit, als het maar Nederlands is haha. Omdat ik wist dat ze in Goa wel vlees zouden hebben, had ik me de hele week al verheugd op een lekkere steak. En die bleken ze te hebben hoor! Ik heb intens genoten van mijn tenderloin steak met rode wijn saus en frietjes met gestoomde groenten. Mijn humeur kon, ondanks de regen, op dat moment echt niet meer stuk. De dag was geslaagd haha! Hierna zijn we inkopen gaan doen en hebben we gebruik gemaakt van de ruimte van het appartement en daar heerlijk met z’n allen gechilled en biertjes gedronkenJ.

De volgende ochtend was het eventjes droog waardoor we met relatief goed weer hebben kunnen rondlopen in Old Goa, het oude historisch centrum van de stad Panjim. Hier vind je wederom een heel groot aantal kerken, nog indrukwekkender dan die van de vorige dag. We waanden ons dat moment echt even weg uit het drukke India en voelden ons helemaal op ons gemak in klein Portugal. De meeste kerken waren daarbij voor Indische begrippen ook vrij goed onderhouden. Je merkt gewoon, ook aan de grootte en bouw van de huizen, dat hier een relatief rijke bevolking woont. Omdat het hierna weer ging regenen, en daarmee bedoel ik echt stortregen die niet meer wilde stoppen, hebben we besloten in Panjim te gaan lunchen en vanuit daar richting treinstation te gaan voor onze reis terug naar Manipal. We hebben geluncht in een ontzettend leuk tentje: Cafe Bodega. Een beetje een backpackers plaatsje leek het wel, mooi kan ik in ieder geval alvast wennen. De terugreis naar Manipal was wederom mooi maar werd wel een beetje verpest doordat we ineens een uur lang stil stonden op een station zonder dat daar iets over gemeld werd en waar helemaal niks te krijgen was aan eten of drinken. We weten inmiddels dat dit erbij hoort in India maar het is wel iets waar ik een beetje klaar mee ben haha. Als ze nou gewoon eens zouden communiceren zou het al een heel stuk minder erg zijn. Ik zal in ieder geval niet snel meer klagen over de NS, dat weet ik wel!

Afgelopen maandag begon dan mijn laatste week(je) van mijn coschappen hier in India. Bijna 10 weken chirurgie heb ik er dan alweer opzitten, en ondanks dat het niet altijd was wat ik gehoopt had, zijn deze dagen ook voorbijgevlogen. Ik heb enorm veel geleerd van de manier hoe het er hier in India aan toe ging maar in kennis ben ik voor mijn gevoel een beetje stil blijven staan. Laat ik daar nou net niet zo goed mee om kunnen gaan, maar dat pakken we thuis wel weer op haha! Het was een unieke ervaring om 10 weken lang onderdeel te mogen uitmaken van een afdelingsteam en ook mijn eigen ervaringen te kunnen delen. Werkelijk alles gaat anders, maar zeker niet alles gaat slechter. Er zijn ook zeker dingen waar de Nederlandse artsen wat van kunnen leren en die zal ik voor mezelf dan ook zeker meenemen naar Nederland. Daarbij heb ik geleerd dat Chirurgie echt niet mijn ding is, wist ik eigenlijk al maar nog een extra bevestiging, en dat de kindergeneeskunde wel aan al mijn eisen voldoet. Ik heb genoten van mijn 2 weken bij de kinderchirurgie en ben deze mensen dan ook zo enorm dankbaar voor de kans die ze me hebben gegeven. Het was het perfecte intermezzo in de tijd van de algemene chirurgie. Hier voelde ik me ontzettend nuttig en nog meer gewaardeerd dan op mijn eigen afdeling. Afgelopen dinsdag ben ik als afscheid nog een laatste dagje bij ze geweest en wat was ik gelukkig die dag. De mensen zijn allemaal zo liefdevol en willen je zo graag wat leren. Ik heb zelfs bijna helemaal alleen een liesbreuk mogen opereren bij een meisje van 7, hoe cool is dat! Woensdag, gisteren dus, was het tijd voor afscheid! Nadat ik vrolijk achter de visite heb aangehuppeld ben ik eerst langs de kinderchirurgie gegaan. Ik had een leuk kaartje geschreven en wat lokale lekkernijen gekocht, aangevuld met stroopwafels uit Nederland (dankje Suzanne voor het meenemen!). Ze waren er super blij mee en wilden niets liever dan dat ik nog een keertje terug zou komen naar India. De professor gaf me zelfs zijn kaartje zodat we in touch konden blijven, super lief! Hierna ben ik naar de OPD van de General Surgery gegaan en ook hier heb ik een hele doos met lekkers inclusief stroopwafels afgeleverd. Ook hier heb ik de professor nog maar eens ontzettend bedankt! Ik merkte wel echt dat de mensen het oprecht jammer vinden dat ik weg ging, en dat voelt toch gek. Ook ikzelf vond het gek om er voor een laatste keer te zijn, wetende dat ik hier waarschijnlijk nooit meer terug ga komen maar toch 10 weken geweest ben. Maar aan al het moois komt een eind en vooral omdat de coschappen minder leerzaam waren dan gehoopt, is het ook wel genoeg geweest nu. De afgelopen 10 weken waren zo intens, dat heb ik jullie al vaker verteld, dat het tijd is voor iets meer rust! Ik ben toe aan vakantie, erg he dat ik dat durf te zeggen na zo’n afgelopen 10 weken, maar beter gezegd, ik ben toe aan zon en strand. Even lekker helemaal niks. Gisteren hebben we afscheid genomen van het Karaoke en toen pas realiseerde ik me dat het einde echt in zicht is. Gek om daar voor een laatste keer te staan, aangezien het toch wel de woensdag traditie was geworden en gek om weg te gaan uit Manipal. Mijn hostelkamer is al vrij leeg en de backpack zit weer goed vol! Vanavond is onze laatste avond en die zullen we in stijl afsluiten met onze Indische en Nederlandse vrienden bij Atill, een luxe Indisch restaurant. Ik ga India missen en ik had nooit gedacht dat ik dat ooit zou gaan zeggen!! Morgen begint er nog een groot avontuur voor mij. ’s Ochtends heel vroeg zal ik met de trein afreizen naar Kochi (ja, daar was ik al eens geweest haha) van waaruit ik zaterdagochtend vlieg richting Sri Lanka. Behalve mijn eerste overnachting heb ik in Sri Lanka nog helemaal niks geboekt en ben ik van plan zo veel mogelijk van dag tot dag te kijken waar ik zin in heb. Ik kijk enorm uit naar het alleen reizen, vind het zeker ook wel een beetje spannend, maar ga genieten van de vrijheid die ik heb. Ik ben er klaar voor!! Wat ik wel weet is dat ik de regen ga proberen te vermijden en hopelijk echt kan gaan genieten van een zomer, maar dat komt vast helemaal goed. Het schijnt het pareltje van de Indische Oceaan te zijn, dus daar gaan we voor. Ik ga proberen in 3 weken naast te genieten van het weer wel ook zo veel mogelijk te zien. En dan op 25 augustus vlieg ik vanuit Sri Lanka weer richting Nederland. Terug naar het normale leven en terug naar mijn teampje en het hockeyen! En vooral ook terug naar kleine Oliver! Enorm veel zin in ook, maar nog even doorgenieten. Dat kan ik inmiddels als de beste!