Coschappen & weekendje Mysore

Soms zou je het even vergeten maar wij lopen hier inderdaad ook nog coschappen. De maandag na de fantastische trip van het Noorden ben ik weer begonnen bij de General Surgery. Op mijn oude vertrouwde afdeling met dezelfde artsen en assistenten maar een heel nieuw leger aan coassistenten. Wederom hartstikke leuk en heel geïnteresseerd in mij! De dagen waren eigenlijk zoals het in de eerste weken ook is gegaan, rounds (visite) in de ochtend, daarna nog wat patiënten bekijken of de rest van de dag naar de operatiekamer. Met daarbij het grote verschil dat niks meer nieuw is voor mij en dat maakt het een stuk minder aantrekkelijk, ik ben gewoon gewend aan het Indiase ziekenhuis, hoe gek klinkt dat haha! Op woensdag is het OPD dag, ofwel gewoon polikliniek. Op de polikliniek is het de professor die alle patiënten ziet en de rest van de assistenten en coassistenten doen alleen wat administratief werk. Het komt dus voor dat ik hier een hele ochtend op de poli ben en enkel het dossier van een patiënt heb gezien. Dit is helaas de situatie op deze unit en dat ga ik natuurlijk ook niet veranderen. De coassistenten vertelde wel dat bij de Interne Geneeskunde zij wel ook zelf patiënten kunnen zien, gelukkig maar! Ik heb geprobeerd enthousiast te beginnen aan mijn laatste 4 weken hier maar dat is maar deels gelukt. Ik ben inmiddels (inclusief de weken in Nederland) al bijna 20 weken aan een stuk op de afdeling chirurgie. Zo’n lange tijd op een plek, met heel veel van dezelfde operaties, begint nou eenmaal te vervelen. Ik doe echt mijn best om toch wat patiëntencontact te krijgen, probeer met gebrekkig Kannada wat met ze te praten en me vooral goed in te lezen in de dossiers van de patiënten. Dit lukt allemaal goed maar het neemt niet weg dat ik de helft van de tijd me af vraag wat ik hier eigenlijk doe. Ik leer ontzettend weinig, aangezien ik veel inmiddels gewoon al weet, en het assisteren op OK – ik weet dat sommige mensen dit wel heel erg leuk vinden – bevalt ook niet echt meer. Ik vind het gewoon echt saai en kijk dan ook vol enthousiasme uit naar het volgende coschap in Nederland. Desondanks realiseer ik me aan de andere kant ook dat ik echt nog van geluk kan spreken. Ik heb in de afgelopen weken enorm veel mogen doen (in vergelijking met anderen) en echt een ontzettend warm ontvangst gehad. Iedereen blijft even aardig en ze willen me echt overal bij betrekken, maar ik denk dat het vooral mijn eigen probleem is dat ik gewoon helemaal klaar ben met de chirurgie.

Om niet helemaal doelloos mijn dagen door te komen hier, klinkt erger dan het is geloof mij maar haha (ik kan nogal overdrijven), heb ik de afgelopen twee weken hard gewerkt aan mijn eindverslag. Voordat ik terug naar Nederland ga moet ik hier natuurlijk beoordeeld worden. Dit gaat aan de hand van een eindverslag dat na beoordeling in India ook nog door een Nederlandse supervisor wordt bekeken. In principe is dat eigenlijk het enige formele wat ik hier moet maken dus dat valt reuze mee. En aangezien het hier helaas nog altijd geen strandweer is, heb ik in de middagen dan ook ruim te tijd om hieraan te werken. Ofja, dat zou je verwachten maar de dagen vliegen hier om. Ik had mezelf voorgenomen dit verslag ruim optijd af te ronden en in te leveren zodat ik hopelijk daarna nog wat van andere afdelingen in het ziekenhuis kan zien. En het is gelukt!! Ik heb het verslag gisteren ingeleverd bij de professor en hij zal mijn eindbeoordeling gaan invullen. Zo kan ik hopelijk volgende week nog een aantal daagjes terug naar de kinderchirurgie en zal ik waarschijnlijk ook nog een uitstapje maken naar de plastische chirurgie. Nieuwe dingen geven weer energie dus ik ben weer helemaal blij. Af en toe vind ik dat ik gewoon ook niet zo moet zeuren, dat de coschappen een beetje tegenvallen is nou eenmaal een gegeven en dat had ik waarschijnlijk in welk land dan ook gevonden. Deze ervaring is wel fantastisch en die pakt niemand mij meer af. Ik weet ook zeker dat ik nog gemotiveerder dan ik al was vanaf september ga starten bij de Neonatologie in Veldhoven, yes weer terug op de plek waar ik me toch echt het meeste thuis voel!!

En dat we niet te klagen hebben blijkt wel weer uit afgelopen weekend. Omdat we nog niet genoeg gereisd hadden de afgelopen tijd zijn we afgelopen weekend, met weer een nachtbus, naar Mysore geweest. Iedereen die hier is geweest raadde het ons aan, een tripje Mysore, en met name Maharaja's Palace, hoort gewoon bij een verblijf in Manipal. Wederom vrijdagavond vertrokken en zaterdagochtend heel vroeg aangekomen in Mysore. Hier hadden wij het ontzettend goed getroffen met ons hotel, alle credits wederom naar onze reisleidster Vianne, waar we zelfs een tijdelijke kamer kregen om even wat uurtjes te slapen. Hierna vol enthousiasme de stad verkennen! Het ontbijt was bij mij echter totaal niet goed gevallen en ik heb helaas de eerste uren in Mysore rondgelopen met enorme buikpijn. Maar wat heel veel goed maakte op dat moment was het fantastische weer. Eindelijk weer eens een heerlijk zonnetje! We hebben de hele dag met zonnebrillen kunnen rondlopen, en dat is voor deze tijd in India echt uniek. Daarbij kwam ook nog dat Mysore echt een ontzettend leuke stad is! Het is niet zo groot waardoor veel op loopafstand is en waardoor we eigenlijk de hele dag, met wat korte tuk tuk ritjes tussendoor, rondgelopen hebben. Daarbij viel het ons ook op dat het in vergelijking met de andere steden erg schoon was. Heel prettig om rond te lopen dus! Vanuit het hotel was onze eerste stop onze eerste Katholieke Kerk hier in India, de St. Philomena’s Church. Deze werd helaas verbouwd dus van binnen was er weinig te zien, maar het was wel leuk weer eens in een kerk te zijn geweest en de buitenkant was zeker de moeite waard! Hierna, helaas door google maps een aantal keren misleid, rondgelopen en gezocht naar de bekende grote markt in Mysore, de Devaraja Market. Onze voorgangers hadden niets te veel gezegd over deze markt! Het was een fantastische markt, zeker de beste tot dusver, en hier hebben we dan ook heel wat tijd doorgebracht. De prachtige kleuren van alle poeders (yes, eindelijk gekocht!) en alle kraampjes van de bekende souvenirs, heerlijk ruikende kruiden tot heel veel verschillende soorten fruit, het was gewoon genieten om eroverheen te lopen! Het rook weer echt als India, maar dan de prettige geur! Markten in India zijn altijd ontzettend druk maar hier hebben wij een stuk minder dan op andere plaatsen, last gehad van opdringerige verkopers. Je wordt wel bij ieder kraampje zo ongeveer geroepen maar de mensen waren absoluut een stuk vriendelijker dan in het Noorden. Mysore staat naast het paleis ook bekend om de natuurlijke oliën die hier worden gemaakt. Van alle verschillende bloemen die ze maar kennen, van Lotus tot Mysore flower, worden hier natuurlijke oliën gemaakt die gebruikt kunnen worden als parfum. Alle verkopers wilden ze dan ook maar al te graag aan ons laten ruiken. Ze roken allemaal heerlijk en eenmaal bij een ontzettend leuk kraampje aangekomen te zijn, hebben we onszelf dan ook verwend door deze te kopen!

Na een lunch bij ons favorietje tentje van Mysore, The Beer Garden (hier zijn we nog 2x geweest), hebben we de middag doorgebracht bij de grootste toeristische attractie van Mysore: het paleis! Wederom betaalden wij meer dan de lokale mensen maar deze keer hadden we gewoon dezelfde ingang haha! Gelukkig was het niet zo druk en hebben we helemaal niet in de rij hoeven staan. Het paleis staat met name bekend om de prachtige verschijning als het verlicht wordt in de avond. Aangezien dit alleen op zondagavond is moesten we daar de volgende dag voor terug. Op zaterdag hebben we dus met name de binnenkant bezichtigd. Schoenen uit en gaan! Het was echt een heel indrukwekkend paleis, dat prachtig in stand gehouden is, en zelfs door de koninklijke familie van Mysore nog gebruikt wordt! Rondom het paleis natuurlijk weer een groot oppervlakte aan tuinen omringd door prachtige toegangspoorten. Het paleis zelf was van de buitenkant, mede door de bewolking die ineens was op komen zetten, niet zo indrukwekkend aangezien dit juist iets minder goed onderhouden was. Echter zouden we de volgende dag teruggaan voor een unieke blik op het verlichte paleis. Een grappig detail van de koninklijke familie van Mysore is nog dat de huidige koning een geadopteerde zoon is. Hierna is besloten dat er een nieuwe traditie is waarbij geadopteerde zonen wel zelf kinderen mogen krijgen, maar de volgende koning weer een kind moet adopteren die zich uiteindelijk ‘koning’ kan noemen. Een beetje een gekke situatie maar het kan niet gek genoeg in India. De avond in Mysore zijn we heerlijk gaan eten bij een ontzettend leuk tentje met veel blanken: The Old House! Wat houden wij toch van tripadvisor! Hier hebben we heerlijk genoten van weer wat Westers eten, dat blijven we toch wel missen hier;)

Op zondag stond een stadstour met de riskja op het programma langs nog wat bekende bezienswaardigheden van Mysore. We hebben eerst heerlijk uitgeslapen, want dat was al erg lang geleden, lekker ontbeten en waren toen helemaal klaar voor vertrek. We zijn de tour begonnen bij de Chamundi Hills waar zowel De Chamundeshwari Tempel als de Sri Nandi (stier) Tempel te vinden waren. Bovenop de hill bleek er voor de tempel weer een immens lange rij te staan en hebben wij genoegen genomen met een rondje rondom de tempel. Het uitzicht was prachtig over de stad van Mysore. Natuurlijk is het geen toeristische attractie zonder winkeltjes en ook deze hebben we niet overgeslagen. Halverwege de berg was de Sri Nandi Tempel, ofwel een grote versierde stier, waar we weer leuke groepsfoto’s hebben kunnen maken. Op weg naar beneden hebben we om de beurt zelfs nog een stukje in de Riksja mogen rijden, echt superleuk! We hebben er nu al zo vaak in gezeten dat zelf eens proberen de moeite waard was.

Er was ons beloofd dat we hierna zowel naar een silk factory (zijde) als een plaats waar de natuurlijke oliën gemaakt werden zouden gaan en hier zouden we dan beide productieprocessen kunnen bekijken. Maar India is India niet als het toch net allemaal iets anders verloopt. Eerlijk gezegd, onze deal was eigenlijk ook te mooi om waar te zijn haha! In een afgelegen steegje werden we een huisje binnengeloodst waar we wat uitleg zouden krijgen over de oliën. Behalve dat we kort hebben gezien hoe ze wierrook maken en ze ons alle geuren hebben laten ruiken met daarbij te vertellen om welke geur het ging, hebben we hier eigenlijk weinig van opgestoken. Er werd beloofd dat er nog iemand zou komen om het beter uit te leggen maar ook deze kon niet beter dan vertellen wat we roken. Uit respect hebben Vianne, Bas en ik nog maar wat veel te dure wierrook gekocht en verder zijn we snel weggegaan. De oliën hadden we namelijk al op de markt aangeschaft voor een heel veel leuker prijsje! Ook de Silk Factory bleek een heel andere definitie te hebben dan wij ons konden voorstellen. We werden namelijk gedropt bij een of andere vage winkel die dienst zou moeten doen als museum. Al snel bleek dat we hier vooral gedropt waren zodat we wat zouden kopen en de Riksja chauffeurs nog wat commissie zouden vangen. Mooi niet dus dat wij daarin trappen! En de werkelijke fabriek bleek niet eens geopend op zondag. Na wat gemopper hebben we de tour beëindigd en zijn we naar onze eigen Silk shop gegaan. Veel leuker en veel vriendelijker personeel met het allerbelangrijkste dat er geen geld ging naar degene die ons er gebracht hadden, dat waren we namelijk gewoon zelf;)

Het hoogtepunt van ons weekendje Mysore hebben we beleefd op de laatste avond. Bepakt en bezakt met alle bagage stonden we op tijd klaar voor het paleis dat tussen 18:30-19:00 verlicht zou worden. Exact om 18:30 sprongen de lichten aan en wat was dat indrukwekkend. Bijna 100.000 lichtjes verlichten op dat moment het hele paleis en alle toegangspoorten eromheen. Ik waande mezelf weer in een sprookjeswereld met overal lampjes. Langzaam ging de zon steeds verder onder en werd het paleis alleen nog maar mooier en indrukwekkender. Foto’s hebben we weer volop gemaakt, en echt alleen al dit aanzicht van het paleis is een weekendje Mysore waard. Wat was het prachtig! Hierna rustig gegeten en weer de nachtbus in richting Manipal! Weer een te gek weekend erop zitten, ik weet helemaal niet hoe lang het nog gaat duren voordat ik alle indrukken echt niet meer kan verwerken. Want wat maken wij intens veel mee hier!

Aankomend weekend staat alweer het volgende tripje op de planning. Voordat ik naar India ben gegaan, en me een beetje ingelezen had, wist ik al dat ik heel graag nog zou willen afreizen naar het echte zuiden van India. Hier zijn de indrukwekkende backwaters (google het maar eens) te vinden en prachtige theeplantages. In verband met het regenseizoen hebben we deze trip zo lang mogelijk uitgesteld en we gaan aankomend weekend dus een poging wagen. Vianne en ik zullen met z’n tweetjes gaan, raar maar ook wel heel gezellig, omdat Juliëtte en Lucinda dit weekend alweer vertrekken uit Manipal. Het afscheid nemen is nu echt niet leuk meer, waren we ooit met 14, zijn we volgende week nog maar met 3! Maar ondanks dat gaan Vianne en ik er een te gek weekendje van maken. We vertrekken vrijdagmiddag met de trein naar Kochi, waar we zullen overnachten en de volgende ochtend verder zullen reizen naar Munnar. In Munnar zullen we de theeplantages en hopelijk de theefabriek gaan bezichtigen. Na een overnachting hier zullen we op zondag weer teruggaan naar Kochi waar we op maandag nog een tour door de prachtige Backwaters zullen doen. Daarna met de nachtbus weer terug zodat we dinsdagochtend weer fris en fruitig in het ziekenhuis kunnen verschijnen! Nog maar twee weekjes coschappen, het gaat immens snel. Duimen jullie voor een beetje goed weer komend weekend?