IK WIL OOK EEN INDIASE BRUILOFT

Ben maar niet bang mam, zonder Indische bruidegom graag. Wauw, eigenlijk zijn de afgelopen vijf dagen met geen woorden te beschrijven, wat was het gaaf en uniek! Inmiddels zijn we weer veilig terug in het vertrouwde Manipal en ook wel weer erg blij om terug te zijn. De afgelopen dagen waren ontzettend vermoeiend, intens, te veel om te verwerken maar zo ontzettend alle moeite waard. Voor geen goud had ik een enkele seconde van deze ervaring willen missen.

Het avontuur begon afgelopen dinsdagavond op het station van Udupi met een treinreis richting Goa. Het was al een hele ervaring op zich om voor het eerst in Azië in een trein te zitten. Vol goede moed begonnen we dan ook aan onze enorme reis van meer dan 24 uur om de bestemming Mussoorie in het Himalaya gebergte te bereiken. De treinreis was relaxt met prachtige uitzichten over het zuiden van India en een schoonmaakploeg die gewoon tijdens de rit even langskwam. Wederom heb ik me gerealiseerd in wat voor prachtige omgeving ik eigenlijk coschappen mag lopen. Eenmaal aangekomen op het vliegveld in Goa moesten we nog zo’n 2-3 uur wachten voordat we überhaupt onze bagage konden inchecken. Het vliegveld noemt zich een zeer internationale airport maar behalve een kraampje met wat kleffe pizza’s en veel te duur drinken was er gewoon helemaal niks. Wij hadden allemaal nog niet gegeten maar ik heb toen besloten het avondeten ook maar gewoon even over te slaan. De mariakoekjes die we mee hadden voldeden meer dan het eten op het vliegveld. Aangezien we inmiddels wel erg moe werden en wisten dat de reis nog heel lang ging duren hebben Vianne en ik, zoals het echte geïntegreerde Indiërs betaamt, heerlijk op de grond geslapen op het vliegveld. Gewoon een lakentje neerleggen en gaan liggen, uiteindelijk bleek dit nog helemaal niet zo’n slecht idee en hebben we best wat rust kunnen pakken. ’s Ochtends vroeg vertrok onze eerste vlucht naar Mumbai waar we een korte overstap hadden voor de tweede vlucht richting Delhi. Beide vluchten zijn prima verlopen en heb ik eigenlijk ook wel heerlijk kunnen slapen. Helaas was het wel twee keer maar erg kort dus echt lang slapen zat er niet in. Daar komt ook nog eens bij dat je hier op welke budget vlucht je ook hebt en hoe kort die ook is, ja ook bij maar 35 minuten, je gewoon een hele maaltijd krijgt. Het personeel maakt je vanzelfsprekend wakker en zet een heerlijk Indiaas ontbijtje voor je neus. Behalve wat fruit heb ik verstandig de rest laten staan en geprobeerd nog even door te slapen haha!

Eenmaal aangekomen in Delhi kwamen we erachten dat het daar toch wel iets warmer was dan in het zuiden. De moesson heeft het noorden nog niet volledig bereikt en dat is vooral te merken aan de temperaturen. Het was heel warm eenmaal buiten maar we waren ook erg blij er eindelijk te zijn. De taxichauffeur stond netjes op ons te wachten en zoals alle andere bruiloftgasten (die overigens wel al 5 uur eerder geland waren) werden wij naar het Radisson Hotel gebracht voor een ontbijt geregeld door het bruidspaar. Ofja, dat was de bedoeling. Maar aangezien wij eigenlijk veel te laat waren moesten we het doen met wat restjes van het overheerlijke buffet dat er eigenlijk voor ons klaar zou hebben gestaan. Enfin, we hadden wat gegeten en we hadden enorme haast. De taxirit richting Mussoorie zou ongeveer 7-8 uur duren en de bruiloft begon ongeveer 6 uur later. Hoe dan ook zouden we te laat komen, de vraag was alleen hoe veel te laat. De taxirit was prima, ondanks de zorgen over de vastgebonden bagage op het dak, en we realiseerden ons direct in een totaal andere wereld beland te zijn. Het Noorden was nog armer dan het zuiden en vooral heel erg droog. De natuur deed ons af en toe even vermoeden dat we over een Nederlandse snelweg reden (lees een vlak landschap met ‘normale’ bomen), maar deze illusie werd dan weer wreed verstoord als er een onmogelijk vervoersmiddel of een overversierde vrachtwagen voorbijgereden kwam. De rit was prima maar erg lang en vooral de laatste 2 uur waren zwaar. De uitzichten waren adembenemend zodra we het Himalaya gebergte binnen kwamen maar de wegen daardoor ook erg bochtig en de snelheid werd hier niet altijd even goed op aangepast. Heel veilig voelden we ons niet maar we hebben proberen te genieten en dat is aardig goed gelukt. Hoe cool dat ik de Himalaya toch nog bereikt heb!

Uiteindelijk zijn we naar heel wat zoeken en veel te smalle weggetjes aangekomen in het Royal Orchid Resort waar de bruiloft plaatsvond. Een prachtig resort midden in het bergachtige landschap van Mussoorie! We werden direct ontzettend hartelijk ontvangen. Omdat de music ceremony al begonnen was hadden we flink wat haast maar gelukkig waren onze kamers dichtbij. Ondanks dat een groot deel van de familie en vrienden van zowel de bruid en bruidegom weggestopt waren in andere hotels iets verderop mochten wij gewoon in het hoofdverblijf slapen. Onze kamers waren groot en duur (160 euro per nacht) en er stond een heerlijk verrassingspakket klaar. Toen al voelden wij ons zeer vereerd en zo ontzettend welkom!

Eenmaal aangekomen op de kamers begon de sari-stress. De traditionele Indiase sari’s vragen namelijk heel wat oefening om te dragen. Het is eigenlijk een kort blousje met een hele lange lap stof die op een bepaalde manier om het lichaam gewikkeld moet worden. Gelukkig hadden wij Vianne bij ons die wederom goed voorbereid was en in Manipal aan de hand van youtube filmpjes al heel wat geoefend had. Thanks Vianne, zonder jou waren we de deur waarschijnlijk niet uitgekomen! In sprinttempo hebben wij onszelf omgetoverd van verslonsde reizigers die al meer dan 24 uur onderweg waren tot prachtige Indiase dames (je bent in India pas een vrouw als je een sari draagt). Heel trots waren we dan ook om onszelf zo voor het eerst in de spiegel te zien. Het voelde al direct zo speciaal om hier te zijn en de sari maakte dat gevoel helemaal compleet. Wat een unieke ervaring en wat zouden we ervan gaan genieten. Onze Indische medereizigers (Pavan en Anu) waren dan ook echt onder de indruk toen ze deze Westerse dames (en Heer natuurlijk) in traditionele kledij zagen. Natuurlijk is een outfit voor een bruiloft hier niet compleet zonder de nodige sieraden maar wij waren voorbereid en hadden deze natuurlijk ook al aangeschaft. We voelden ons prachtig in de sari’s en ondanks dat de reis heel zwaar en lang was geweest konden we niet wachten het bruidspaar te ontmoeten.

Vanaf het moment dat wij de ruimte waar de bruiloft plaatsvond binnenkwamen, werd alle aandacht op ons gericht. Dit gaf ons in eerste instantie een zeer ongemakkelijk en onplezierig gevoel. Want als je iets niet wil is de aandacht op een bruiloft die niet van jezelf is naar je toe trekken. Camera’s werden vol op ons afgevuurd en iedereen bleef maar lachen en ons aanraken. Het was duidelijk dat wij ook uniek waren op deze bruiloft en wat voelden wij ons geliefd. Het was zo’n ontzettend warm welkom dat is eigenlijk niet te bevatten en dit zou in Nederland nooit zo gebeuren! De mensen waren allemaal zo geïnteresseerd en lief en iedereen was duidelijk zichtbaar onder de indruk hoe wij eruit zagen. Wij voelden ons ware celebrities maar probeerden toch zo min mogelijk aandacht te trekken. Eigenlijk was dit gewoon helemaal niet mogelijk. Direct moesten we het podium op waar het toekomstige bruidspaar al klaar zat om uitgebreid foto’s met ons te maken. In plaats van dat wij konden laten blijken hoe vereerd wij ons voelden dat wij op hun bruiloft uitgenodigd waren bleven ze maar herhalen hoe ontzettend blij ze waren dat wij voor speciaal voor hun bruiloft afgereisd waren naar het Noorden. Een bizarre gewaarwording en zo bijzonder. En ondanks dat iedereen onder de indruk was van ons waren wij vooral onder de indruk van alles en iedereen. Het was prachtig versierd en alle vrouwen hadden werkelijk adembenemende sari’s aan waar wij ontzettend jaloers op waren. Direct was duidelijk dat we niet op zomaar een bruiloft terecht gekomen waren, dit was een bruiloft van de rich and famous waar flink voor uitgepakt was door zowel het bruidspaar als alle gasten. Overal bling op alle sari’s en de ene nog mooier dan de ander. Aangezien we erg verlaat waren hebben we maar heel kort van de music ceremony kunnen genieten. Maar die korte tijd was wel heel intens. We werden direct door alle gasten de “dansvloer” opgetrokken om de laatste nummertjes nog mee te doen. De Indische dansstijl zit vol energie en kent eigenlijk geen echte pasjes, in Nederland zouden we heel raar op kijken als we iemand zo zagen dansen, maar het kan in India niet gek genoeg!! Iedereen danst, jong en oud, en van welke afkomst dan ook. De hoeveelheid energie die in het dansen wordt gestopt is niet normaal en je ziet je mensen zo enorm ervan genieten. Je ziet dat dansen echt in hun cultuur thuishoort en wij stonden er dan ook wel ietwat onwennig tussen. Dansen kan ik sowieso niet maar op een bepaald moment hebben we onze schaamte opzijgezet en zijn we gewoon lekker gek mee gaan doen. Ondertussen bleef iedereen maar met ons op de foto willen en was er nog steeds geen enkele aandacht meer voor het bruidspaar. Sorry Apurv en Nikita, dit is echt niet wat wij gewild hadden maar het was onvermijdelijk! Vrij snel was het dansen al afgelopen en moest de muziek uit zodat de rust in het bergdorp goed bewaard bleef. En aangezien wij de hele dag vrijwel niks gegeten hadden waren wij erg blij met het buffet dat er voor ons klaar stond. Het eten was heerlijk en we zijn rustig aan een tafel proberen bij te komen van alle eerste indrukken van de bruiloft. “This is only the trailer of the real wedding, tomorrow will bet he movie” en “Tomorrow is going to be bigger, much bigger” waren de zinnen die mij op dat moment bijgebleven zijn. Hoe dan, was vooral onze vraag? Hoe kan het nog intenser en unieker worden. Het was al zo bijzonder!

Nadat een groot deel van de gasten al richting bed gegaan was bleven wij nog even achter in de eetzaal. De bruid, Nikita, kwam toen nog persoonlijk bij ons aan de tafel om een praatje te maken. Nikita zag er prachtig uit, gekleed in rood en groen met veel glitter en sieraden. Ik weet niet hoe vaak ze ons heeft proberen te bedanken en hoe vaak wij hebben geprobeerd haar ervan te overtuigen dat het echt andersom hoort te zijn. Maar Nikita was zo ontzettend lief en zag er ontzettend gelukkig uit. Dat was voor ons een hele geruststelling aangezien het huwelijk door de ouders geregeld is en ze dus beide uitgehuwelijkt zijn aan elkaar. Zij leek er in ieder geval vrede mee te hebben en ontzettend uit te kijken naar de grote dag van morgen en haar toekomst.

De volgende ochtend werden wij al vroeg wakker gebeld door de receptie van het resort om het programma te toe lichten. Na een heerlijk intercontinentaal ontbijtbuffet dat voor ons klaar stond - lees vers fruit, pannenkoeken, croissantjes, musli, etc – mochten wij als vrouwen een aantal rituelen bijwonen. De vrouwelijke aanhang van de bruidegom was samengekomen in wederom prachtige sari’s voor hun traditionele gebruiken. Zowel de bruid als bruidegom waren hierbij niet aanwezig maar na wat onwennig erbij gestaan te hebben werden wij er natuurlijk wel weer bij betrokken. De rituelen welke gehouden werden rondom de moeder van de bruidegom hadden als doel het weggeven van de bruidegom en zoals alles in het Hindoeïsme gaat dat met veel kleurenpoeders, rijst, offeringen en muziek.  Alle vrouwen kregen een oranje streep op hun voorhoofd als teken dat ze getrouwd waren. Aangezien wij volgens hen wel op een leeftijd waren vast ook al getrouwd te zijn, wilden ze ons deze ook geven. Toen hebben wij toch maar even netjes vermeld nog zeker niet getrouwd te zijn en in plaats van de streep kregen wij een mooie oranje bindhi stip.

Aangezien er traditioneel pas om middernacht getrouwd wordt hadden wij de hele dag de tijd om iets van de omgeving te gaan zien. De taxi stonden wederom klaar en onze privéchauffeur was de hele dag voor ons beschikbaar om ons te brengen naar waar wij ook maar wilden. We hebben een enorm mooie rit gemaakt dwars door het gebergte met hele mooie uitzichten. Ik geniet altijd al van de bergen, ook in Oostenrijk of Zwitserland, maar hier voelde ik me toch wel heel speciaal dat dit het Himalaya gebergte was. Gelukkig hadden we ook ontzettend geluk met het weer die dag en hebben we heerlijk van een zonnetje en vrije uitzichten kunnen genieten.

De rit voerde ons naar de bekende Kempty Falls. Wederom heel bijzonder. Via een lange vrij stijle soort van winkelstraat/trappenpad vol met souvenirshops liep je naar beneden richting de watervallen. Deze zelf waren nog niet het meest indrukwekkende van alles. In het kleine watertje onderaan de waterval zat een hele horde Indiërs te genieten van de waterpret. Overal was kleding te huur die je aan kon trekken om mee in het water te gaan en alle Indiërs maakten hier dan ook volop gebruik van.

Uiteindelijk zijn wij vrij snel via een aantal leuke winkeltjes weer naar boven gelopen en gereden naar de volgende bestemming. Dit was Cloud End, ofwel het hoogste punt van Mussoorie. De plek doet zijn naam eer aan en helaas was het uitzicht dus vooral bewolkt. Aangezien we inmiddels vrij hoog gestegen waren zaten we in de wolken. Maar omdat we toch al zo enorm veel geluk hadden deze dagen klaarde het ook hier kort op en stonden we op wederom een prachtige plek met een enorm uitzicht. De laatste stop van de dagtrip was onze eerste Tibetaanse tempel, de Shedup Choephelling Temple, en (ja Guus ik heb ze ook gezien) de welbekende gekleurde vlaggetjes. Ook de eerste monnik hebben we hier gespot en ondanks dat de tempel maar klein was, was het erg indrukwekkend om te zien. Vanuit een uitzichtpunt vanaf de tempel zag je het hele Tibetaanse dorpje liggen, echt een aparte bevolkingsgroep hier midden in het Himalaya gebergte. Uiteindelijk zijn we hier maar kort gebleven aangezien we haast hadden om deze dag wel op tijd klaar te zijn voordat de plechtigheden van de bruiloft zouden beginnen. Op de terugweg wilden we graag nog een cadeau kopen voor het bruidspaar en omdat ze zo ontzettend veel geld hebben leken bloemen door hun symbolische waarde ons het meest geschikt. Echter waren bloemen nergens te krijgen in heel Mussoorie en zijn we toch maar overgestapt op een iets Nederlandser cadeau. We hebben een mooie houten schaal met bestek en bakjes voor de “uitzet” gegeven. Vast niet duur genoeg, maar wel van ons en dat is ook al heel wat waard hier.

Eenmaal terug in het resort hadden we de lunch gemist maar dit werd goedgemaakt door roomservice die we konden bestellen: kipnuggets met echte Nederlandse frietjes! Daarna was het voor de tweede keer tijd om ons helemaal mooi te maken en eigenlijk dag 1 nog te overtreffen. We hadden gedacht dat dit niet zou gaan lukken maar we zijn er toch in geslaagd. Zelfs op deze tweede dag voelden wij ons nog meer prinsesjes!

De avond begon met een groots onthaal van de bruidegom in een grote optocht. De familie en vrienden van de bruidegom begeleidden hem richting de ingang van het resort en deze optocht van een paar honderd meter heeft bijna een uur geduurd. Er was prachtige verlichting, er werd volop gedanst (Indian style) en vooral volop feest gevierd. Ik heb nog nooit zoiets geweldigs meegemaakt. Wij werden hier wederom helemaal in betrokken en voelden ons echt onderdeel van de familie. De optocht moet je je voorstellen als een “vastelaovesoptoch” waarbij de mensen in plaats van verkleed in prachtige Indiase kleding rondlopen en niet stoppen met bewegen. Stilstaan bestaat niet! De optocht werd begeleid door muzikanten (trommels en trompetten) waardoor het echt één groot feest was. Het was zo indrukwekkend dat ik gewoon de hele parade gefilmd heb en mochten jullie geïnteresseerd zijn zal ik jullie deze bij thuiskomst allemaal laten zien!! Het doel van deze parade is dat de familie van de bruidegom richting de familie van de bruid loopt en beide families samensmelten en elkaar accepteren als nieuwe familie. De ooms wisselen bloemenkettingen uit als symbool voor de verbintenis van beide families.

Hierna werden we allemaal begeleid richting de tuin van het resort die omgetoverd was tot een ware sprookjestuin. Er was in korte tijd een groot podium gebouwd voor een live band, een groot podium voor de bruid en bruidegom en de sprookjestuin was natuurlijk niet compleet zonder echte schommel. Het was werkelijk prachtig en ik denk dat iedereen wel in zo’n omgeving zou willen trouwen. Ook de bruid zag er wederom prachtig uit. Ze had een rood, groen beglitterd gewaad aan, uitgedost met allerlei sieraden, waaronder een grote maang tikka en neusring welke aan haar oor vastzat. Haar make-up en henna waren tot in de puntjes verzorgd. De huwelijksceremonie begon met het uitwisselen van bloemenkransen door de bruid en bruidegom, waarna wij stiekem dachten dat het huwelijk voltrokken was. Er was namelijk al zo veel gebeurd! Het feest barstte hierna los en omdat de muziek wederom vroeg uit moest konden we daarna weer genieten van een heerlijk buffet. Wat wij echter niet wisten is dat het daadwerkelijke huwelijk, ofwel de verbintenis binnen het Hindoeïsme nog moest plaatsvinden.

Onder een wederom prachtig versierde erker begon rond middernacht een zeer traditionele ceremonie. Het was een bizarre gewaarwording dat bruid en bruidegom door een lokale gelovige werden verbonden maar de gehele familie en vrienden, of eigenlijk de mensen die er nog zin in hadden, gewoon bleven doorpraten. Het was hierdoor wel heel intiem! Wij hoorden van Anu en Pavan dat zo’n ceremonie wel 3-4 uur kon duren en daar hadden wij eigenlijk op dat moment ook niet meer zo veel zin in. Daarbij was de hele ceremonie in Hindi en verstonden wij er dus geen klap van. Gelukkig hadden we onze persoonlijke vertaler Anu die ons de zeven geloften heeft vertaald en heeft uitgelegd dat de  ceremonie eigenlijk vooral draait om het geven van heel veel, heel erg dure cadeaus (lees een werkelijke bruidsschat dus). Gelukkig viel de duur reuze mee en was het huwelijk rond 02:00 dan officieel voltrokken! HOERA! Wauw, wat een avond hadden wij gehad! En voor de cultuurfreaks onder onze, hier een korte opsomming van de rituelen die bij de ceremonie horen:

·      Kanyadaan – weggeven van de dochter door de vader

·      Panigrahana – vrijwillig hand vlak bij het vuur houden om een band te herenigen

·      Saptapadi – samen nemen van zeven stappen waarbij er bij elke stap een belofte aan elkaar wordt gedaan in de nabijheid van vuur. Na dit ritueel worden bruid en bruidegom daadwerkelijk als man en vrouw gezien. De vrouw krijgt een rode stip in haar haargrens die ze voor de rest van haar leven daar moet dragen.

·      Agnipradakshinam – rond het vuur lopen, waarbij de bloemenkransen verbonden zijn

De tweede avond was al met al nog veel indrukwekkender dan dag 1. Ik had het eigenlijk niet eens moeten proberen te omschrijven en jullie laten wachten op de vele beelden die ik gemaakt heb, maar ik wil het zo graag met iedereen delen! Deze avond moet je meemaken om je te kunnen voorstellen wat het met je doet. Het was by far de meest unieke ervaring die ik ooit in mijn leven heb gehad, en ik heb toch al heel wat mooie dingen mogen meemaken. De liefde, de gastvrijheid, het feest, de muziek, het dansen, de tradities en vooral het enorme genieten van iedereen maakte deze avond onvergetelijk. Bruiloften zijn hier hoogtepunten en er was dan ook aan daadwerkelijk alles gedacht. Alles was tot in de puntjes verzorgd en hoewel in Nederland een bruiloft ook zeker een feest is, is het dat hier nog wel 1000x meer. Wij hebben onze ogen uitgekeken en genoten voor het leven van alles wat we hebben mogen meemaken. Af en toe werden we er gewoon stil van dat wij de kans hadden gekregen om dit ooit te mogen beleven. Ik denk dat ik voor ons allemaal wel mag spreken dat we dit nooit zo verwacht hadden en eigenlijk stiekem allemaal wel een Indiase bruiloft zouden willen hebben.

Apurv & Nikita, THANK YOU!

Ik realiseer me dat het verhaal nu wel heel erg lang wordt maar ik wil dit alles zo graag met iedereen delen! De ochtend van vertrek zijn we eerst nog kortdurend op de koffie geweest bij de bruid en bruidegom in hun bruidssuite waar wij hun eindelijk wel hebben kunnen bedanken maar ook wederom bedankjes vanuit hun kregen. Het voelt zo ongemakkelijk dat je niks terug kunt doen want wat hadden wij het gaaf gehad! Na de bruiloft hebben wij nog 3 dagen doorgereisd in het Noorden van India en een update hierover zal ik dan ook snel schrijven. Neem maar van mij aan dat het Noorden precies is zoals iedereen India kent: chaotisch, warm, vies, arm en onveilig. Maar wat heeft het prachtige plekjes die natuurlijk niet over te slaan zijn.